De stijl waar traditioneel Ubud op Bali bekend mee is geworden is de Kamasan of Wajang stijl die afkomstig is van de tweedimensionale schilderstijl aan de hoven van de vorsten. In de hindoe cultuur was dat slechts toegestaan voor afbeeldingen uit de grote hindoe epi Mahabarata en Ramayana. Door toedoen van westerse kunstenaars die er rond 1920 een soort van kunstenaarsenclave vormden begon de stijl zich te ontwikkelen, deden westerse kunstconcepten haar intrede en konden ook nieuwe onderwerpen buiten de hindoe cultuur geschilderd worden. Pas vanaf 1956 werd deze schildertechniek ook op Bijbelse thema’s toegepast.

Dit schilderij is in de traditionele schilder traditie van de Kamasan of Wajang stijl gemaakt. Daarbij is veel oog voor detail. Maar er is tegelijk met perspectief en respect voor de juiste proportie van het menselijk lichaam gewerkt. Een stijl die vergelijkbaar is met die van de bekendere schilders I Wayan Turun en I Ketut Lasia. We zien o.a. Christus’ geboorte, zijn doop, de discipelen en Jezus in de hof van Getsemane, de kruisiging, de hemelvaart en de uitstorting van de Heilige Geest.

De schilder is I Nyoman Tulus (1966), de jongere broer van I Ketut Lasia. Voor zo ver bekend is dit een van de eerste en weinige schilderijen die hij in deze stijl over een Bijbels thema maakte. Hij is autodidact en staat in Ubud onder zijn artiestennaam ‘Mantulus’ of ‘Mantulu’ bekend. Na die vroege periode is hij zich verder gaan ontwikkelen in een modernere stijl met thema’s als landschappen, flora en fauna. Een stijl die geliefd is bij het grote publiek van toeristen die het eiland aandoen. Hij maakt deel uit van een groep kunstenaars die zich door Walter Spies en Rudolf Bonnet heeft laten beïnvloeden en zich kenmerkt met een stijl van kleurrijk realisme van bloemen en andere onderwerpen uit de natuur.