De modellen zendingsbusjes vanaf de jaren tachtig veranderden in rap tempo. Door het gebruik van andere materialen (plastic), door het verdwijnen van de schoorsteenmantels (door overschakeling van kolenkachels op gasverwarming) en door een nieuwere kijk op zending (niet de zending of de zendeling maar de wereld en de nieuwe kerken stonden centraal) waren nieuwe ‘moderne’ versies van het klassieke zendingsbusje nodig. Voor de jeugd kwamen er wereldbolletjes in omloop. Dit model is uit de jaren tachtig en werd door de Raad voor de Zending van de Nederlandse Hervormde Kerk in Oegstgeest ingezet. Het systeem van thuis verzamelen en periodiek legen door vrijwilligers bleef nagenoeg ongewijzigd.

Dit zendingsbusje was het standaard busje bij mensen thuis die de zending van de Hervormde Kerk een warm hard toedroegen. Zoals bij de Gereformeerden het VU busje standaard op de schoorsteenmantel stond, sierde dit busje doorgaans de schoorsteenmantel bij Hervormde gezinnen. Het model was afgekeken van de moderne versies van de spaarbusjes die spaarbanken onder hun jongste klanten verspreidde. Vrijwilligers gingen regelmatig de huizen van de zendingsvrienden af om de bijdragen in te zamelen. VAnaf de jaren zestig verdween de schoorsteenmantel uit het beeld van de Nederlandse huiskamers. De vonds van gas in het Groningse Slochteren in 1959 maakte dat de kolenkachel door gasverwarming werd vervangen. Daardoor raakte ook de zendingsbusjes (deze versie dateert uit de jaren 1960-1980) uit de gratie

Deze zendingsbus was bedoeld voor gebruik in groepen om bijdragen in te zamelen voor het zendingswerk van de Nederlandse Hervoemde Kerk. De zending was eerst in 1951 van genootschappelijk via een aantal particuliere zendingsverenigingen, kerkelijk geworden. Sinds die tijd werd ook geld voor deze kerlelijke taak ingezameld. Het model werd later standaard voor collectanten op straat en werd ook buiten zendingskringen veel gebruikt.