De Indiase artieste Lucy D’Souza is afkomstig uit Goa. Ze is opgeleid als lerares, Jyoti Sahi noemt ze haar artistieke goeroe, leermeester. Ze laat zich in dit doek inspireren door drie oudtestamentische en drie nieuwtestamentische vrouwenverhalen. Het zijn telkens verhalen van vrouwen die zich inzetten voor een betere samenleving, voor het Rijk Gods op deze wereld. Zij wijzen ons de weg naar gerechtigheid, naastenliefde en vrede; zij gaan de strijd aan tegen onderdrukking, onrecht en racisme; zij kiezen voor de armen en degenen die gevaar en risico lopen in deze wereld. Zij vinden daartoe de kracht in zichzelf en in meditatie. De mediterende, in zichzelf gekeerde vrouw in de graankorrel nodigt ons uit tot een reis naar binnen, tot inkeer in onszelf om de kracht op te doen voor de reis naar buiten, naar armen, onderdrukten en naamlozen. De bijbeltekst hierbij is Lc. 13, 21 en Joh. 12,24. Met de klok mee vanaf linksboven. Allereerst Mirjam, de profetes en zuster van Mozes; water halen is voor vrouwen in India dagelijkse arbeid. De Egyptische vroedvrouwen Sifra en Pua die de pasgeboren joodse jongetjes redden ondanks een bevel van farao; in India zijn pasgeboren meisjes weinig in tel; velen sterven daarom jong. De vreemdelinge Ruth die met haar schoonmoeder aren raapt om te overleven; in de dagelijkse strijd om het bestaan ligt in India de zwaarste last op de schouders van vrouwen. Maria en Elisabet; de machtigen stoot Hij van hun troon en de eenvoudige verheft Hij. De boom van de machtigen is geveld en uit de tronk van Jesse ontspruit een nieuwe loot. De vrouw uit Kanaän, geen joodse, vraagt Jezus om haar dochtertje te genezen. Steeds meer vrouwen in India komen in het geweer tegen nderwaardige behandeling in wetgeving en samenleving. Maria Magdalena bij het graf; zij is de eerste getuige van zijn verrijzenis. Ondanks alle problemen blijven vrouwen in India getuigen van het leven.