Deze hongerdoek werd geschilderd door Alemayehu Bizuneh (*1934), op doek, en niet zoals in de oude Ethiopische katechetische schildertraditie, op geitenleer. Hij kwam uit Addis Abeba, de hoofdstad en overleed in 1981. Op deze hongerdoek schildert Bizuneh een heilsgeschiedenis voor een heilloze tijd. Elke dat opnieuw – we hebben het over de jaren zeventig, kort na de val van Haile Selassie – ervoer hij de armoede en de honger, het onrecht en het geweld in het land. Vanuit deze ervaringen schildert hij deze hongerdoek als meditatie en oproep tot ommekeer op onze weg naar Pasen. God probeert het steeds weer met de mens! zo is de diepere boodschap. Door middel van vijf bijbelse motieven zoekt hij naar een antwoord op de vraag van het lijden – in Ethiopië dagelijks aanwezig – en roept hij op tot bekering, tot anders gaan leven. Bizuneh beeldt daarvoor elf bijbelse taferelen uit, die hij spiraalsgewijs naar het midden toe uitwerkt. Het vertrekpunt is de broedermoord, het verhaal van Kaïn en Abel, in twee taferelen. Daarnaast het bijbelverhaal van Noach en de zondvloed. In vier schilderingen laat hij daarna zien, hoe de ontmoeting verloopt tussen de tollenaar Zacheüs en Jezus. Daarna maken we kennis met het optreden van Jezus: we zien hem lammen genezen en het wonder van de broodvermenigvuldiging. In het hart van het doek worden twee motieven in elkaar gevlochten: de Lijdende Dienstknecht staat in de druivenpers met daar rondom afbeeldingen van schendingen van mensenrechten en martelingen: Jezus’ bloed verbindt de verschillende taferelen met elkaar.