De Balinese kunst is van Hindoe-Javaanse origine en werd geïntroduceerd door kunstenaars van het Majapahit rijk toen dit zich tegen het einde van de 13e eeuw naar Bali uitbreidde. Batubulan werd het centrum voor beeldhouwen, Mas voor houtsnijwerk, Celuk voor goud en zilversmeden en Kamasan, Ubud en Batuan voor schilderkunst.
Tot rond 1920 was de traditionele schilderkunst op het eiland beperkt tot wat nu bekend staat als de Kamasan of Wayang stijl. Zij verbeeldden de Hindoe-Java heldendichten: de Ramayana en de Mahabharata. De tweedimensionale tekeningen werden op doek of schors (Ulantaga papier) gemaakt met gebruik van natuurlijke kleuren, wat het spectrum van kleurengebruik beperkte (rood, oker, zwart, etc.). De weergave van figuren en ornamenten moest volgens strikte voorschriften gebeuren omdat ze voor religieus gebruik en versiering van tempels werden gebruikt. Ze werden in collectief geproduceerd en dragen zelden de naam van de maker(s). Onder invloed van Westers kunstenaars als Walter Spies en Rudolf Bonnet werd de stijl gewijzigd: (a) de keuze van onderwerp: de Hindoe-Java epen werden vervangen door dramatiek en beelden uit het dagelijkse leven, (b) de patronage: die van tempels en hoven werd omgezet in productie voor verzamelaars en toeristen en (c) de voorstellingen: van veelomvattende voorstellingen werd overgestapt op enkelvoudige onderwerpen. De Kamasan of Wajang stijl werd echter nog steeds door veel kunstenaars in Ubud toegepast.

Dat is goed te zien in dit voorbeeld van een traditioneel plattelandstafereel. De kleurstelling, de verfijnde hantering van het penseel en de gedetailleerde weergave van de compositie met oog voor perspectief en de juiste verhoudingen van het menselijk lichaam zijn kenmerkend voor deze stijl. Het is een profane, niet Hindoeïstische of Bijbelse, voorstelling van een vrouw die water in haar kruik opvangt, we zien een Balinese man die zit te vissen in een stroompje en we zien een os of waterbuffel die op het eiland overal te zien is. En dat alles te midden van weelderige planten en vruchtbomen.

De schilder is I Geremong die uit Petulu Gunung komt, een plaatsje ca. 3 kilometer bij het kunstenaarsdorp Ubud vandaan. Over hem is verder niets bekend, behalve dat hij voor de toeristenindustrie werken produceerde die ook nu af en toe in Amerika en Europa opduiken.